Wodor zielony definiowany jest jako gazowy wodór wytwarzany poprzez elektrolizę wody, przy wykorzystaniu energii elektrycznej pochodzącej w całości z odnawialnych źródeł energii, takich jak energia słoneczna, wiatrowa czy wodna. Ta metoda produkcji zapewnia, że cały cykl życia wodoru – od jego wytwarzania po końcowe zastosowanie – wiąże się z zerowymi emisjami dwutlenku węgla, co odróżnia go od innych rodzajów wodoru. Wodór szary, na przykład, wytwarzany jest z gazu ziemnego bez zastosowania wychwytu węgla, powodując znaczne emisje CO₂, natomiast wodór niebieski wykorzystuje gaz ziemny w połączeniu z wychwytem węgla, co nadal opiera się na paliwach kopalnych. Kluczowy sens wodoru zielonego leży w jego zgodności z celami zrównoważonego rozwoju i dekarbonizacji: pełni on rolę czystego nośnika energii, który może zastąpić paliwa kopalne w sektorach trudnych do zelektryfikowania, wspomagając przejście do gospodarki o neutralnym bilansie węglowym. Jego określenie jako „zielony” podkreśla jego znaczenie jako ekologicznie bezpiecznej alternatywy, kluczowej dla osiągnięcia globalnych celów klimatycznych.