Zielona elektrownia wodorowa to obiekt zaprojektowany do wytwarzania wodoru poprzez elektrolizę wody, wykorzystując energię elektryczną pochodzącą w całości z odnawialnych źródeł energii. Obiekty te zazwyczaj integrują kilka kluczowych komponentów: generatory energii odnawialnej (panele słoneczne, turbiny wiatrowe lub systemy hydroenergetyczne) dostarczające niezbędnej energii; elektrolizery (takie jak typu PEM, alkalicznego lub AEM) do rozdzielania wody na wodór i tlen; systemy magazynowania (zbiorniki metalohydrydowe, zbiorniki ciśnieniowe gazowe lub kriogeniczne zbiorniki ciekłe) do przechowywania wytwarzanego wodoru; oraz często systemy pomocnicze do sprężania, oczyszczania i dystrybucji wodoru. Proces operacyjny zaczyna się od wytwarzania energii odnawialnej, która zasila elektrolizery. Wytworzony wodór jest następnie przetwarzany, magazynowany i albo wykorzystywany lokalnie (np. do zastosowań przemysłowych lub zasilania ogniw paliwowych), albo transportowany do odbiorców końcowych. Zielone elektrownie wodorowe różnią się skalą, od małych, modułowych jednostek przeznaczonych do użytku rozproszonego (np. w sektorze mieszkaniowym lub komercyjnym) po duże obiekty przemysłowe, wszystkie mające na celu wytwarzanie wodoru bez emisji węgla, wspierając dekarbonizację w sektorach energii, transportu i przemysłu.