Tá hidrigin glas i gceart go hidirlántrua, mar ní ghineann a chuile chineál saol — ó tháirgeadh go dtí úsáid deiridh — aon eisitheachtaí carbóin luchtaithe. Tá sé táirge ag hydroliú uisce ag úsáid leictreachais ó fhoinseanna athnuaiteolaí cosúil leis an ghrian, an ghaoth, nó hidro, ag tógáil uisce agus fuinneamh glan amháin, ag scaoileadh ocsaíde mar thoradh cosúnta. Nuair a úsáidtear hidrigin glas — an bhfuil sé i gcealla lasairte, i bproiseasanna tionsclaíocha, nó don teapóireácht — tá sé ag imoibriú le hocsaíde chun fuinneamh agus uisce a ghiniúint, gan aon dóshábháil carbóin dióxaid nó gasraí teasa eile a scaoileadh. Déanann an t-eolasún seo cinnte nach n-aitheann aon charbón sa spéir, ag éagsú idir é sin agus hidrigin ghéar (a dhéantar as cosáis easpa aibhneacha le heisitheachtaí ard) nó hidrigin gorm (a bhfuil bunaithe ar chosáis easpa aibhneacha leis an gcarbón a bhailiú, a bhfuil eisitheachtaí cosúnta fós aige). Mar ghearrthóir fuinneamh neamhchearbhuin, tá hidrigin glas ríthábhachtach chun na príomhspriocanna aeráide domhanda a bhaint amach, agus é ag cabhrú le seachtaí cosúil leis an tionscal trom agus an tarchur thar a naoi míle a dhuineamh nuair a bhíonn dearaíocht díreach deacair.